garipoglutarim
  ARMUT
 


 

 

 

Armut Ağaçlarının Genel Özellikleri Nelerdir

Armutlar dikine büyür ve taç piramit şeklini alır. Odunu oldukça serttir. Çöğürden yetiştirilenlerde kazık kök hakimiyeti vardır. Fakat yeterince sulanan yerlerde saçak kök oluşumu artar. Meyve dalları olan topuz, kargı ve dalcıklar elmaya benzerse de daha genç yaşta meyveye yatmaları ve tüysüz olmalarıyla elmadan ayrılır. Topuz ve keseler elmadan daha fazladır. Yaprak tomurcukları yaprak koltuklarında bulunur. Sürgün tomurcukları ise dalcıkların ucundadır. Çiçek tomurcukları meyve dallarının ucundadır ve bunlar hem yaprak hem çiçek oluştururlar. Williams gibi bazı çeşitlerin genç dönemlerinde çiçek tomurcukları meyve dallarının yan kısımlarında bulunabilir. Yapraklar sert ve parlak görünümlüdür. Kenarları dişli veya dişsiz olabilir. Çiçekler salkım şeklindedir. 1 salkımda 5-15 çiçek bulunur. Çiçekler beyaz, pembemsi ve nadiren kırmızı renklidir.  Armut meyveleri çeşide ve iklime göre değişmekle birlikte sulu veya kumlu özellikte olabilir. 

Armutların Döllenme Biyolojisi Nasıldır?

Armutlarda kendine uyuşmazlık durumu hakimdir. Bu sebeple bahçe kurarken mutlaka tozlayıcı çeşit bulundurulmalıdır.Döllenmede arılar büyük rol oynar, ancak armut çiçeklerinin cezbedici özelliği az olduğu için arılar diğer meyvelerin veya yabani otların (hardal gibi) çiçeklerini tercih edebilir. Bunu nedeni armut çiçeklerindeki nektarın şekerinin az oluşudur. Bunun için bahçede bulundurulacak kovan sayısı daha fazla tutulmalıdır.

Armutlarda Görülen Partenokarpi Ne Demektir?

Bir özel durum olarak armut çeşitleri döllenmeden meyve oluşturabilir ve buna partenokarpi denir. Döllenmeden meyve oluşturmaya meyilli olan çeşitler arasında Williams, Comice, Hardy, Kieffer, D’Anjau, Conference sayılabilir. Bu çeşitlerde çiçeklenme dönemindeki ortalama sıcaklıkların 21-29°C civarında olması yada 10 günlük çiçeklenme dönemi boyunca 15,5°C’ın üzerindeki sıcaklık toplamının 80 saati bulması partenokarpik meyve oluşumunu %80’ lere kadar çıkarabilir. Çiçeklerin %30’ u açtığında 100 litre suya 75-100 mililitre oranında Biogibb (Gibberelic asit) hormonunun kullanılması partenokarpik meyve oluşumunu dolayısıyla verimi arttırır. Ayrıca 2,4,5 TP isimli hormonun D’Anjau çeşidinde 7,5 ppm, Williams çeşidinde 2,5 ppm dozunda kullanılması meyve tutumunu arttırır.

Armut Çeşitleri Nelerdir?

Avrupa grubu çeşitler; June Beauty, Akça, June Gold, Wilder, Mustafabey, B.P. Morettini, Coscia, Santa Maria, Dr. Jules Guyot, Starkrimson, Williams, Triumph de Vienne, Grand Champion, Beurre Bosc, Beurre Hardy, Doyenne du Comice, Ankara, Passe Crassane ve Deveci olarak sayılabilir.

Asya grubu çeşitler; Shinko, Shinseiki, 20 th Century, Chojuro, Magietsu, Kasui, Atago, Korean Giant, Hosui, Niitaka, Olympic, Nashi ve Ya Lii bu grubun çeşitlerinden bazıları olarak verilebilir.

ANAÇLAR

Armut yetiştiriciliğinde en çok uygulanan ve en güvenilir yöntem aşılı fidan ile üretimdir. Ülkemizde armut için ilk kullanılan anaçlar; doğada yabani olarak bulunan ahlat ve armutlar olmuştur. Bundan sonra yoğun olarak fidan üretimine geçilmiş ve anaç olarak; Armut çöğürü , Armut klon anaçları ile birlikte Ayva klon anaçları (özellikle Quince-A) kullanılmaya başlanmıştır. Quince -A ‘nın avantajı küçük ağaçlar meydana getirmesi ve düzenli sulandığı taktirde daha kaliteli meyveler oluşturmasıdır. Bunun yanında Quince-A nın dezavantajı; bazı çeşitlerle aşı uyuşmazlığı göstermesidir. Uyuşmazlık gösteren çeşitler için özellikle ülkemizde Beurre Hardy çeşidi ara anaç olarak kullanılır.

Yapılan çalışmalar sonucunda bu olumsuzluğu ortadan kaldıran ve armut çeşitlerinin büyük bir çoğunluğu ile aşı uyuşmazlığı göstermeyen BA - 29 ayva klon anacı da kullanılmaya başlanmıştır. Ayva ve armut anaçlarının büyük bir çoğunluğunun armut ateş yanıklığı hastalığına hassas olmaları nedeniyle kullanılan anaçlarda da değişiklikler ortaya çıkmıştır. A.B.D.’de yapılan ıslah çalışmaları sonucunda Old Home ve Farmingdale çeşitlerinin melezlenmesi ile bu hastalığa yüksek oranda dayanıklı olan OH X F serisinin klon anaçları üretime sunulmuştur.

Yabani Armut: Yeknesak bir geliştirme göstermez, kökler derine gittiğinden değişik toprak tiplerine uyar. Ağır ve havalanması az topraklara dayanıklıdır. Kireçten hoşlanmaz. Çok kurak ve hafif toprakları sevmez. Üzerine aşılı çeşit geç ürün verir.

Williams ve Bosc: Bu çeşitlerin çöğürleri yeknesak çıkış vermeleri sebebiyle üretimde kullanılabilirler.

Ahlat: Kuru ve derin topraklarda kullanılır. Uyuşmada problemlerle karşılaşılabilir.

Alıç: Az derin, kumlu, taşlı topraklarda kullanılabilir. Bodurlaştırıcı etkisi vardır. Uyuşma problemleri olabilir. 

Quince C (MC): Zayıf gelişir, erken meyveye yatar, verimi yüksektir. Solmaya, afit ve nematodlara dayanıklıdır. Kloroza, soğuğa ve kuraklığa hassastır. Kireci sevmez. Conference çeşidiyle ile uyuşması iyi, Abbe Fetel ile orta düzeydedir.  Beurre Hardy ve Passa Crassane ara anaç olarak kullanılmak şartıyla diğer çeşitlerle de kullanılabilir.

Adams: Klonal bir seleksiyondur. Quince C’ den %20 fazla gelişir. Bodurlaştırıcı, erken meyveye yatırıcı ve meyve iriliğini arttırıcı özelliklere sahiptir.

Sydo: Quince C’ den %25 fazla gelişir. Williams ve Abbe Fetel’in virüssüz klonarıyla iyi uyuşur.

Ct.S.212: Quince C’den %30 fazla gelişir. Kurak olmayan değişik toprak tiplerine uyar, sulamaya ihtiyaç duyar. Kirece %8’e kadar dayanır. Uyuşması Williams ile iyi, Abbe Fetel ile azdır.   

Quince A (MA): Quince C’den %40 daha kuvvetli gelişir. Kirece biraz daha dayanıklıdır. %5’e kadar aktif kirece dayanır. Ağır  topraklara, nematodlara, afitlere ve solmaya dayanır. Sulamaya ihtiyaç duyar. Meyve üretimi iyidir ve erken ürün vermeyi sağlar. Williams ve Beurre Bosc ile hiç uyuşmaz. Ara anaç kullanılması zorunludur. Conference ile uyuşur.

BA 29: Gelişme kuvveti Quince C’ den %60 daha fazladır.Dik yapılı ve kuvvetli bir anaçtır. Ürüne geç yatırır ancak yüksek verim sağlar. Meyvelerin boyunu arttırıcı etki yapar. Derin ve taze toprakları sever. Kirece %7’ye kadar dayanır. Abbe Fetel ve Williams ile orta derecede uyuşur. Kurak topraklara uyumludur. Gelişme kuvveti Quince C’ den %60 daha fazladır.

Fox 12-A 28: Ağır topraklara uyar. Kirece ve kök kanserine dayanır. Kuvveti BA 29’a yakındır. Erken meyveye yatar ve kaliteli meyve verir. Kökü iyi tutunur.

Farold 40(Daygon): OHxF melezidir. Gücü BA 29’dan daha azdır. Sulanabilen zayıf topraklara uygundur.

Farold 69(Daymir): Killi ve zayıf olmayan topraklara uyar. BA 29’dan az gelişir ama geç meyveye yatar, kirece dayanıklıdır.

OHxF 51: Old Home ve Fermingdale çeşitlerinin melezlenmesiyle elde edilmiştir. OHxF serileri içerisinde en bodurlaştırıcı olanlarındandır. Ateş yanıklığına dayanıklıdır.

OHXF 97: Kök yayılımı çok azdır. Kökün tutunması, aşı uyuşması ve uniform yapı ve mahsuldarlık çok iyidir. Meyve büyüklüğü ve erken verime etkisi orta derecededir. Soğuk kış sıcaklıklarına, kumlu ve killi topraklara yüksek toleranslıdır. Mahsuldarlığa etkisi iyidir. Standardın % 100 kadar taç yapmaktadır. Ilık kış ve sıcak yazlara, düşük pH’ a, kloroza, nemli ve kuru topraklara karşı orta derecede mukavimdir. Ateş yanıklığına ve geriye doğru ölüm hastalıklarına karşı çok toleranslıdır. Bakteriyal kanser ve kök funguslarına karşı toleranslıdır. Yaprak lekesi, armut küllemesi, kök kanseri, kök boğazı çürüklüğüne karşı orta derecede toleranslıdır.Pamuklu bite karşı hassas, nematotlara karşı çok hassastır.

OHXF 87: Kuvvetli gelişen ağaçlar oluştururlar. Zayıf gelişen ve iyi dallanmayan çeşitlere ( Starkrimson, Williams, T.Vienne, Grand Champion, Ankara, Deveci gibi) uygundur. Nematoda dayanıklıdır.

OHXF 333: Kök yayılımı çok azdır. Kökün tutunması, aşı uyuşması ve uniform yapı ve mahsuldarlık çok iyidir. Meyve büyüklüğü ve erken verime etkisi orta derecededir. Soğuk kış sıcaklıklarına, kumlu ve killi topraklara yüksek toleranslıdır. Standardın % 70 kadar taç yapmaktadır. Ilık kış ve sıcak yazlara, düşük pH’ a, kloroza, nemli ve kuru topraklara karşı orta derecede mukavimdir. Ateş yanıklığına ve geriye doğru ölüm hastalıklarına karşı çok toleranslıdır. Bakteriyal kanser ve kök funguslarına karşı toleranslıdır. Yaprak lekesi, armut küllemesi, kök kanseri, kök boğazı çürüklüğüne karşı orta derecede toleranslıdır.

Armut Ağaçlarının İklim İstekleri Nasıldır?

Ağaçların dinlenme döneminde –20, -25 oC kış soğuklarına kısa süreli olarak dayandıkları bilinmektedir. Fakat bu süreler ne kadar kısa olursa zararlanma da o oranda az olur. Özellikle kış soğukları riski olan bölgelerde gübreleme ve sulama programlarının dikkatli bir şekilde planlanması gerekmektedir. Armut çiçekleri erik çiçeklerinden daha erken açtığı için ilkbahar geç donlarından zarar görme riski daha fazladır. -3°C’ ta çiçeklerin büyük kısmı donar. Bütün bunlardan anlaşıldığı üzere armutların, elmalara göre soğuğa dayanıklılıkları daha azdır.

Armut çeşitlerin bir çoğu düzenli çiçek açabilmek için mutlaka kış dinlenme döneminde 7.2 oC‘ nin altında toplam 1000 – 1500 saatlik bir sıcaklık toplamına ihtiyaç duyarlar. Eğer bu ihtiyaçları karşılanamazsa çiçeklenme düzensiz olur veya çok az gerçekleşir. Kaliteli meyve elde etmek için yetiştiriciliğin ılıman iklimlerde yapılması tavsiye edilir.

Armut Ağaçlarının Toprak İstekleri Nelerdir?

Kumlu-tınlı veya killi tınlı toprakları sever. Çok kuru ve hafif toprakları sevmez.

Ilıman iklim meyve türleri içinde ağır ve havalanması zayıf topraklara en dayanıklı türdür. Elbette geçirgen ve havalanması yüksek topraklarda gelişme daha hızlı ve verim yüksektir.

Kireçli ve alkali topraklardan hiç hoşlanmazlar böyle yerlerde özellikle de ayva üzerine aşılı olanlarda demir noksanlığından kaynaklanan kloroza sıkça rastlanır. Aktif kireç bir çok ayva anacı için maksimum%6-7 olmalıdır.

Armutlar için ideal olan pH derecesi hafif asit ve nötre yakın yani 6-7 arasındadır. 

 

Armut Meyve Bahçesi Tesisi Kurulurken Nelere Dikkat Edilir?

Dikimde eğer anaç olarak ayva kullanılırsa 3X4m. ile 4X6 m., armut çöğürü kullanılırsa 7X8 m. mesafeler kullanılır. Tabii eğer arazi kıraç ve verimsizse bu mesafeler arttırılmalıdır. Dikimde kullanılacak fidanlar bol dallı, sağlıklı ve 1-2 yaşında olmalıdır.

Kurak bölgelerde yetiştiricilik yapılmak isteniyorsa kurağa mukavemet sağlamak amacıyla araziye önceden çöğür tohumları ekilir ve bu çöğürler üzerine ertesi yıl yine arazide kültür çeşitleri aşılanır. Bu yöntemde kullanılacak tohumlar 0°C ile +4°C’ ta 2-3 ay bekletilir ve katlamaya tabi tutulur. Her ocağa 3 tohum sonra her ocakta bunlardan ancak birisi bırakılır.

Armut fidanları ilk yıllarda kuvvetli gelişemez. Bunun için ilk yıllarda ot mücadelesi yapılmalı, fidanlar sulanmalı ve fidan başına 100-150 g. Azotlu gübre verilmelidir.

Armut bahçelerinde sulama işlemleri daha çok yaz başlangıcında ve erken dönemlerde Geç dönemlerde çokça sulanan kışlık tabir edilen Passa Crassane, Deveci gibi armutların depolama sırasında muhafaza ömürleri kısalmakta ve kaliteleri düşmektedir.

Ayva anaçları üzerine aşılı armutlar diğerlerinden daha fazla sulanmak isterler.

Seçilmiş olan bahçe yerinin; armut ağacının tüm isteklerini karşılayacak nitelikte ve iyi bir toprak hazırlığının da yapılmış olması şarttır. Eğer toprak hazırlığı iyi yapılmamış ise fidan çukurlarının geniş açılması fidanın gelişmesi yönünde mutlaka olumlu etki sağlayacaktır. Kapama armut bahçesi kurulacağı zaman mutlaka sağlıklı, ismine doğru, aşılı ve bir yaşlı fidanların kullanılmasında fayda vardır. Anaç olarak Quince-A kullanılmış ise, ağaçlara verilmesi gereken aralık ve mesafeler, çoğu çeşitler için 3x5 m, armut çöğürü anaç olarak kullanılmış ise 5x7 m önerilmektedir. Bu aralık ve mesafeler çeşide, toprak şartlarına ve uygulanacak olan kültürel işlemlere göre değişebilir. Son yıllarda bazı ülkelerde belirttiğimiz aralık ve mesafelerden daha sık (0.6 - 0.8 x 4 m) armut bahçeleri de kurulmaya başlanmıştır. Dikim budaması yapılan fidanların ılıman iklimlerde aşı yeri toprak üzerinde kalacak şekilde Kasım – Ocak ayları arasında dikilmeleri tavsiye edilir. Daha soğuk olan bölgelerde ise fidan dikimi Şubat ve Mart aylarında yapılmalıdır. Dikim sırasında bahçede sağlıklı bir tozlanma ve döllenme için mutlaka aynı dönemde çiçek açan çeşit karışımlarına yer verilerek bahçe kurulmalıdır.

Armutta Toprak İşleme Nasıl Yapılmalıdır?

Armut bahçelerindeki toprak işleme; açık, örtülü veya yarı örtülü olarak yapılabilir. Açık toprak işlemede; değişik alet ve makinalarla tüm yıl boyunca bahçede yabancı ot çıkışına müsaade edilmez. Sürekli toprak işleme olayı vardır yağışı fazla olan ve meyilli arazilerde uygulanması tavsiye edilmez. Örtülü toprak işlemede ise bahçede herhangi bir toprak işlemesi söz konusu değildir. Sadece aşırı boylanmış olan otlar biçilir veya özellikle ağaç altlarında yabancı ot ilaçları ile düzenli bir mücadele yapılır. Yarı örtülü veya geçici örtülü toprak işlemede ise bahçede toprak işlemenin uygun olduğu ilkbahar ve yaz aylarında işleme yapılır. Sonbahar ve kış aylarında ise bir kez toprak işleme yapılır veya hiç yapılmaz. Anaç olarak ayva veya bodur gelişen diğer klonların kullanıldığı armut bahçelerinde eğer toprak işlemesi yapılıyor ise mutlaka yüzeysel (10 – 15 cm) olmalıdır. Özellikle genç bahçelerde yabancı ot ilacı kullanırken dikkatli olunmalı ve ağaç gövdeleri ilacın etkisinden korunmalıdır. Aksi takdirde genç ağaçların gelişmesi bundan olumsuz etkilenir. Ağaç sürgün ve yapraklarında cüceleşme, alt bölümlerdeki meyvelerde aşırı pas, sonucunda da çürüme meydana gelir.

 

Armutta Gübreleme Nasıl Yapılabilir?

Klasik yetiştiricilik sistemleri uygulanan bahçelerde;

Saf madde olarak 5-8 kg. Azot, 5-8 kg. Fosfor(P2O5), 15-20 kg. Potasyum(K2O) verilmelidir. Bu saf madde miktarları hesaplandığında aşağıdaki gübreler kullanılabilir. 3-4 yılda bir dekara 3-4 ton çiftlik gübresi verilir.Bunun yanı sıra her yıl dekara 25-40 kg. A. Sülfat, 30-50 kg. Süper fosfat, 30-40 kg. potasyum sülfat verilir. Bunlar içerisinde azotlu gübreler ikiye bölünerek verilir. Ancak Ateş yanıklığı hastalığının görüldüğü bahçelerde hastalığın şiddetini arttırmaması için azotlu gübre çok az verilir. Fosforlu gübrelerse erken ilkbahar döneminde taç izdüşümüne verilir. Armutlarda Bor elementinin eksikliği sıkça görülür. Meyvelerde mantarsı beneklenmeler, kabuk ve meyve eti yarılmaları, yaprakların rozetleşmesi ve bronzlaşması bor eksikliğinden kaynaklanır. Bu durumda sonbaharda toprağa 3-3,5 kg/dekar oranında borik asit verilir. Ayrıca yine sonbaharda yapraktan 350 g./100 lt. su hesabıyla boraks püskürtülmesi hem bor eksikliğini giderir hem de çiçek dökümlerini azaltır.

Modern yetiştiricilik sistemleri uygulanan bahçelerde;

Hasattan sonra Ekim-Kasım ayında topraktan dekara 3-4 ton çiftlik gübresi veya organik gübreler verilir. Ayrıca saf madde olarak dekara 2-4 kg. Azot, 3-5 kg. Fosfor, 5-10 kg. Potasyum verilir. Kloroz riski olan bölgelerde Ekim ayında kökten şelat formunda demir ve humik asit verilir. Eylül sonu-Ekim başında yapraktan Bor+Çinko, yaprak dökümünden önce yapraktan Bor verilir. Yaprak dökümünü müteakip ağaçların üzerine 2-3 kez Bakır püskürtülür ki bu aynı zamanda hastalıklara karşı koruyucu bir uygulamadır.

Armut Meyvelerinde Kimyasal Seyreltme Nasıl Yapılır?

Armut meyvelerinin seyreltmeye duyduğu ihtiyaç diğerlerinden azdır. Özellikle verimi az olan ağaçlarda seyreltme uygulanmaz. Ancak verimi yüksek olan ağaçlarda çiçeklenmeden yaklaşık 2 sonrasına kadar olan dönemde elle seyreltme yapılabilir ve bu seyreltmelerde her çiçek salkımında (hüzmede) 1-2 meyve bırakılır. Seyreltme kimyasal maddeler kullanılarak yapılmak isteniyorsa çiçeklenmeden 15-21 gün sonra 15 ppm. NAA kullanılabilir.

Bu arada başta Williams, Bosc gibi çeşitler olmak üzere bazı armutlarda yoğun oranda hasat önü dökümleri görülür. Bu amaçla hasattan 10 gün kadar önce 10 ppm. dozunda NAA’ nın ağaçlara püskürtülmesi bu dökümleri önler ancak NAA olgunlaşmayı hızlandıracağından, olgunlaşan meyveler bir an önce hasat edilmeli ve hızla muhafaza depolarına konulmalıdır.

Armut Budaması Nasıl Yapılır?

Armut yetiştiriciliğinde budama olayına fidanın alınması ile başlanır. Bu nedenle ağaçlara verilmesi düşünülen terbiye sistemleri; anacın ve çeşidin büyüme gücüne, şekline seçilen bahçe yerinin yöney ve toprak tipine, çeşidin meyve iriliğine uygulanacak olan kültürel işlemlere vb. kriterler dikkate alınarak ilk önce belirlenmelidir. Armut ağaçlarının genelinde hakim olan dikine büyüme eğilimi nedeniyle dike yakın olan budama şekillerinin verilmesi ve uygulaması daha kolaydır. Özellikle son yıllarda artan sık dikim nedeniyle bu tip sistemler daha da önem kazanmıştır. Bahçelerde en fazla uygulanan sistemlerden bazıları; doruk dallı, değişik doruk dallı, palmet, kordon (duvar sistemi)vb. olarak verilebilir.

Armutların dalları dikine gelişme eğilimindedir. Bu sebeple dalların yayvan gelişmesi teşvik edilmelidir. Dik büyüyen yan dallar dışa bakan göz üzerinden kesilerek ağacın tacı yanlara açılmalıdır. Tepe vurmalarla lider dalın aşırı büyümesi engellenmelidir.

Şekil olarak armutlara piramit veya Modifiye Lider sistemi uygulanmalıdır. Bunların uygulanışı için ilk yıl fidanların tepesi toprak seviyesinden itibaren 100-120 cm.den vurulur. İlk üç yıl 1.kat oluşturulur. Bu yıllarda liderin üzerinde herhangi bir dal oluşturulmamasına çalışılır. 3. yıl liderin tepesi 100-110 cm.den vurulur ve bundan süren süren sürgünlerle 4.yıl 2. kat oluşturulur.

Bosc, Beurre Hardy, B.Clairgeu gibi kısa meyve dalcıklı çeşitlerde çiçek gözü oluşturmaları için orta kuvvette uç almaları yapılır. Williams, Santa Maria, Deveci gibi kuvvetli meyve dalcığı ve sürgün yapan çeşitlerde çok hafif budama yapılır. Dal açıları arttırılarak meyve dalcıklarının oluşması sağlanır. Meyve topuzları dallanmışsa bunların yaşlı ve meyve vermiş kısımları kesilmeli ve topuzlarda yenileme yapılmalıdır.

Armutların ileri yaşlarında Ateş Yanıklığı hastalığına yakalanması muhtemeldir. Bu hastalığın görüldüğü ağaçlarda ise bir mücadele yöntemi olarak dal kesimleri uygulanmaktadır. Bu sebeble çatıyı oluşturacak dalların sayısı 6’ ya kadar arttırılmalıdır. Ağaçlarda bu hastalığın bulunup bulunmadığı sürekli kontrol edilmeli ve bu sebepten kuruyan dallar 15-20 cm sağlam kısmı da kesilerek uzaklaştırılmalıdır.

Verim çağındaki ağaçların sürgün büyüme kuvvetleri dikkate alınarak, sürgünleri zayıf olan çeşitlerde kuvvetli olanlara göre daha sert budanma yapılarak sürgün sayısı ve gelişmesi arttırılmalıdır.

Dik büyüyen dallar ya dışa açılmalı yada ayıklanmalıdır. Meyve topuzları dallanmışsa bunların yaşlı ve meyve vermiş kısımları kesilmeli ve topuzlarda yenileme yapılmalıdır.

Tacın yüksekliğinin 5 m. yi geçmesine izin verilmemelidir.

Armut Hasadı ve Muhafazası Nası Yapılmalıdır?

Erken hasat edilen meyvelerde muhafaza sırasında kabuk yanığı, ve su kaybından kaynaklanan buruşmalar görülür. Geç hasat edilen meyvelerdeyse meyve eti kararması ve bazı mantari hastalıkların zararları oluşur. Bunun için hasat 2-3 defada tamamlanır. Hasat zamanının tespiti için meyve eti sertliği, zemin rengi, suda çözünebilir kuru madde oranı, tam çiçeklenmeden itibaren sıcaklık toplamı gibi kriterlerin bir veya birkaçı dikkate alınır. Bu kriterler arasında çeşitlere göre farklar bulunduğu unutulmamalıdır.

Armutlar -0,5°C ile -1°C arasında %80-85 nem koşullarında 3-4 ay muhafaza edilebilirler. Armutların hasattan hemen sonra hızlı bir ön soğutmaya tabi tutulmaları ve bundan sonra depoya alınmaları muhafaza ömürlerini ve kalitesini arttırır

 

 
  Bugün 1 ziyaretçi (1 klik) kişi burdaydı!  
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol